De borgsomdrempel
Voor huurders in de Nederlandse private huursector vormt de borg een belangrijke financiële hindernis. Verhuurders eisen doorgaans een borgsom ter hoogte van één tot twee maanden kale huur, die gemakkelijk kan oplopen tot enkele duizenden euro's. Dit bedrag moet bij aanvang voldaan worden, naast de eerste maandhuur, wat een aanzienlijke financiële drempel oplevert voor veel mensen, vooral degenen met beperkt spaargeld. Een lening zonder rente die speciaal is bedoeld om deze borg te dekken zou in theorie een krachtig instrument zijn om de toegang tot huurwoningen te verbeteren. De lening zou aan de kredietverstrekker terugbetaald worden zodra de huurder aan het eind van de huurperiode zijn/haar borg terugkrijgt.
Er bestaat geen officieel schema
Ondanks de duidelijke behoefte is het belangrijk om ondubbelzinnig te zijn: er bestaat in Nederland geen officieel, nationaal of breed beschikbaar programma dat leningen zonder rente voor borg biedt. De overheid levert deze dienst niet. Terwijl de hoge kosten van de borg een erkend probleem zijn, is de oplossing bij de individuele huurder terechtgekomen om op te lossen. Huurders worden geacht de borg te dekken uit hun eigen spaargeld, door bij familie te lenen of, in sommige gevallen, een commerciële persoonlijke lening af te sluiten, die rente met zich meebrengt. In gevallen van uitzonderlijke en ernstige financiële moeilijkheden kan iemand mogelijk bij zijn/haar gemeente een beroep doen op bijzondere bijstand (bijzondere bijstand), en dit zou mogelijk een huurwaarborg kunnen dekken. Dit is echter een laatste redmiddel van de sociale bijstand, onderworpen aan strikte inkomens- en vermogenstoets, en is absoluut geen standaard huisvestingsprogramma. Voor 99% van de huurders vormt de borg een financiële last die zij alleen moeten dragen, en het idee van een toegewijde, rentevrije lening blijft een theoretisch idee, geen praktische realiteit.