Automatiseren van de identiteitscontrole
Digitale identiteitsverificatie is een steeds vaker voorkomende evolutie van de standaard identiteitscontrole in het verhuur-aanvraagproces. In plaats van simpelweg een gescande kopie van een paspoort per e-mail te verzenden, worden aanvragers doorverwezen naar een online dienst van een derde partij. Deze dienst maakt gebruik van technologie om een hoger niveau van identiteitswaarborging te bieden. Het proces omvat meestal het gebruik van een smartphone of webcam om:
- Een hoogwaardige foto maken van een door de overheid uitgegeven identiteitsdocument (paspoort, identiteitskaart).
- Een 'selfie' of een korte video van iemands gezicht maken.
De dienst gebruikt vervolgens Optical Character Recognition (OCR) om de gegevens van het identiteitsdocument uit te lezen en biometrische analyse om de foto op het identiteitsdocument te vergelijken met de selfie, waardoor de levendigheid en een match worden bevestigd. Dit is hetzelfde type technologie dat moderne digitale banken gebruiken om een account te openen. Voor verhuuragenten wordt dit gepresenteerd als een veiligere en efficiëntere manier om fraude tegen te gaan.
Beveiliging tegen welke privacykosten?
Hoewel dit proces mogelijk veiliger is tegen eenvoudige e-mailinterceptie, roept het een nieuwe reeks ernstige privacyzorgen op voor huurders. Deze methode vereist dat je niet alleen je ongeredigeerde ID-document en je biometrische gezichtsgegevens deelt met de verhuuragent, maar ook met een privé, vaak internationaal opererend technologiebedrijf waarvan de praktijken voor gegevensbeveiliging een volkomen zwarte doos zijn. Een huurder moet sceptisch zijn en kritische vragen stellen. Wie is deze externe leverancier? Waar zijn ze gevestigd? Hoe lang zullen ze mijn biometrische gegevens en mijn ongeredigeerde ID bewaren? Wat zijn hun beleid voor gegevensbescherming? Het proces automatiseert en ontmenselijkt de aanvraag verder, waarbij de identiteit van een huurder wordt omgezet in een reeks datapunten die door een algoritme worden verwerkt, alles onder het mom van verhoogde beveiliging. Het is nog een voorbeeld waarin van de huurder wordt verwacht alle privacyrisico's te dragen ten gunste van het gemak van de agent.
