Bewijs van wettelijk recht om te huren
Voor elke potentiële huurder die geen inwoner is van een EU-/EEA-land of Zwitserland, is het overleggen van een kopie van hun geldige Nederlandse verblijfsvergunning (verblijfsvergunning) een niet-onderhandelbaar onderdeel van het aanvraagproces. Een verhuurder heeft een wettelijke verplichting ervoor te zorgen dat zij niet aan iemand verhuren die illegaal in het land verblijft. De verblijfsvergunning dient als officieel bewijs dat de persoon het recht heeft om te wonen en, bij uitbreiding, om een huis in Nederland te huren. De verhuurder zal de geldigheid van de vergunning controleren en, cruciaal, de vervaldatum om ervoor te zorgen dat deze de voorgestelde looptijd van de huurovereenkomst dekt.
Een extra laag van controle en vooringenomenheid
Hoewel een noodzakelijke controle, voegt de verblijfsvergunning een extra laag van controle en potentiële vooringenomenheid toe die EU-burgers niet ondervinden. De aard van de vergunning kan de beslissing van een verhuurder beïnvloeden. Bijvoorbeeld kan een vergunning gekoppeld aan een specifieke werkgever (zoals een vergunning voor een hoogopgeleide migrant) worden gezien als minder stabiel dan een permanente of langdurige verblijfsvergunning. Een verhuurder kan zich zorgen maken dat als de huurder zijn/haar baan verliest, hij/zij ook zijn/haar recht op verblijf in het land verliest, wat mogelijk de huurovereenkomst verbreekt. Evenzo kan een vergunning met een geldigheidsduur van slechts één of twee jaar de verhuurder terughoudend maken om een langlopende huurovereenkomst aan te bieden. Dit creëert een situatie waarin de immigratiestatus van de huurder, die geen invloed heeft op diens vermogen om een goede huurder te zijn, een rol krijgt in het selectieproces. Zoals bij een paspoort moeten huurders altijd hun BSN en andere niet-noodzakelijke nummers uit de kopie verwijderen voordat ze die indienen om hun persoonlijke gegevens te beschermen.
