De Industriestandaard Sjabloon
Het ROZ-modelcontract is een modelhuurovereenkomst opgesteld door de Raad voor Onroerende Zaken (Real Estate Council of the Netherlands), een toonaangevende branchevereniging voor vastgoedprofessionals. Dit is geen officieel overheidsdocument maar een sjabloon ontwikkeld door en voor de vastgoedsector. Door zijn uitgebreide aard en de juridische ondersteuning van een grote brancheorganisatie is het uitgegroeid tot het de facto standaardsjabloon dat door de overgrote meerderheid van makelaars, vastgoedbeheerders en professionele verhuurders in het hele land wordt gebruikt. Wanneer u een woning huurt via een makelaar, is het zeer waarschijnlijk dat u een contract voorgeschoteld krijgt dat gebaseerd is op het ROZ-model.
Het sjabloon is ontworpen om uitgebreid te zijn, en alle standaardaspecten van een huurovereenkomst te dekken, van de huurprijs en waarborg tot onderhoudsverplichtingen en huisregels. Het wordt regelmatig bijgewerkt om veranderingen in wetgeving en jurisprudentie weer te geven. Voor makelaars is het gebruik van het ROZ-model een manier om juridische naleving te waarborgen en te werken met een herkenbaar, gestandaardiseerd document. Echter is het cruciaal voor huurders te begrijpen dat dit contract, hoewel uitgebreid, is opgesteld door een organisatie die de belangen van eigenaren van vastgoed en vastgoedprofessionals vertegenwoordigt.
De bias ten gunste van de verhuurder
Hoewel het ROZ-modelcontract moet voldoen aan en voldoet aan de verplichte bepalingen van het Nederlandse huurrecht, neigen de facultatieve clausules en de algemene opzet vaak in het voordeel van de verhuurder. De algemene voorwaarden die aan het contract zijn toegevoegd, zijn uitgebreid en gedetailleerd en kunnen clausules bevatten die beperkter zijn voor de huurder dan de wet strikt vereist, bijvoorbeeld met betrekking tot cosmetische wijzigingen aan het appartement of het houden van huisdieren. Een veelvoorkomend twistpunt is de opname van een hoge, indexgebonden boete voor elke dag dat de huur te laat is, wat strenger kan zijn dan de wettelijke rente. Een andere is de strikte definitie van de onderhoudsverantwoordelijkheden van de huurder. Hoewel veel van deze verhuurdergerichte clausules in rechte kunnen worden aangevochten als ze als 'onredelijk belastend' worden beschouwd, ligt de bewijslast om dit te doen bij de huurder.
Een potentiële huurder mag nooit aannemen dat het feit dat het contract een 'standaardmodel' is, het inherent eerlijk of evenwichtig maakt. Het is een startpunt voor de overeenkomst, geen niet-onderhandelbare tekst. Hoewel een typische huurder in de huidige competitieve markt weinig macht heeft om significante wijzigingen aan het ROZ-sjabloon te eisen, is het absoluut essentieel om elke clausule zorgvuldig te lezen, met name de toegevoegde algemene voorwaarden. Let goed op de clausules met betrekking tot de initiële vaste termijn, de diplomatieke clausule (indien van toepassing) en eventuele boetes. Het begrijpen van de verhuurdergerichte kant van het ROZ-model stelt je in staat het contract te ondertekenen met een heldere kijk op je rechten en verplichtingen.
