Een spectrum van dubieuze kosten
Een 'niet-terugbetaalbare vergoeding' is een verzamelterm voor elke vooraf betaalde betaling—anders dan de eerste maand huur en de borg—die een verhuurder of makelaar van een huurder verlangt, met de bepaling dat deze niet wordt teruggegeven, ongeacht de uitkomst. De namen voor deze vergoedingen zijn eindeloos creatief en opzettelijk onduidelijk, ontworpen om officieel te klinken terwijl hun vaak illegale aard wordt verhuld. Veelvoorkomende voorbeelden zijn:
- Administratiekosten: Een vage vergoeding voor vermeend papierwerk.
- Contractkosten: Een vergoeding voor de 'dienst' van het opstellen van een standaard huurovereenkomst.
- Sleutelgeld: Een directe, illegale betaling die geëist wordt in ruil voor de sleutels van de woning.
- Bezichtigingskosten: Een vergoeding om de woning te mogen bezichtigen.
Deze kosten worden gepresenteerd als een standaard en niet-onderhandelbaar onderdeel van het huurproces. De makelaar of verhuurder zal erop aandringen dat de betaling nodig is om het pand te 'reserveren' of om hun operationele kosten te dekken. De clausule 'niet-terugvorderbaar' wordt gebruikt als intimidatiemiddel, waardoor huurders afgeschrikt worden om de geldigheid van de kosten in twijfel te trekken of om hun geld terug te vragen als ze het appartement niet krijgen of later ontdekken dat ze zijn opgelicht.
Verondersteld illegaal totdat het tegendeel is bewezen
Een huurder in Nederland dient ervan uit te gaan dat alle niet-terugbetaalbare vergoedingen illegaal zijn. De wet staat duidelijk aan de kant van de huurder. Verhuurders kunnen alleen betaling vragen voor de daadwerkelijke huur en een restitueerbare borg (die nu wettelijk is beperkt). Elke andere vergoeding is alleen toegestaan als deze overeenkomt met een specifieke, optionele dienst die door en uitsluitend ten voordele van de huurder is aangevraagd en geleverd—een situatie die in de praktijk vrijwel niet voorkomt. Een vergoeding voor het opstellen van een contract is illegaal, aangezien het contract zowel de verhuurder als de huurder ten goede komt. Sleutelgeld is uitdrukkelijk verboden. Vage administratiekosten worden beschouwd als onderdeel van de kosten van de verhuurder om zaken te doen. Het bestaan van een niet-terugbetaalbare vergoeding is een van de grootste rode vlaggen bij een dubieuze of ronduit kwaadaardige verhuurder of verhuurmakelaar. Hoewel deze kosten onwettig zijn, maken ze misbruik van het gebrek aan kennis en wanhoop van de huurder. De machtsongelijkheid op de woningmarkt betekent dat veel huurders deze vergoedingen betalen, wetend dat ze waarschijnlijk illegaal zijn, simpelweg omdat het alternatief dakloos blijven is. Voor degenen die betalen kan het geld later vaak via juridische kanalen worden teruggevorderd, maar het proces vereist inspanning en bereidheid om de verhuurder of makelaar te confronteren.
