De Uitzondering op de Huurdersbescherming
De Leegstandswet, of Vacancy Act, is een cruciale maar niche wetgeving in het Nederlandse huurrecht. Het creëert een wettelijke uitzondering op de normaal onwrikbare huurrechten en huurprijsbescherming waar huurders van genieten. Het doel van de wet is leegstand tegen te gaan en eigenaren van bepaalde typen tijdelijk leegstaande panden in staat te stellen inkomsten te genereren zonder te worden belast door een permanente huurder. Om dit te doen, moet een eigenaar een speciale vergunning (vergunning) van de gemeente verkrijgen. Deze vergunning wordt alleen verleend onder specifieke omstandigheden, meestal voor een pand dat te koop staat en leegstaat, of voor een pand dat gesloopt of grootschalig gerenoveerd zal worden.
Wanneer een pand wordt verhuurd met een Leegstandswet-vergunning, kan de verhuurder een tijdelijke huur aanbieden met een minimale duur van zes maanden en een maximale duur die gekoppeld is aan de geldigheid van de vergunning (tot vijf jaar). Cruciaal is dat veel van de standaard huurbeschermingsregels niet van toepassing zijn. De verhuurder kan de huur beëindigen met een relatief korte opzegtermijn (drie maanden), en de huurder heeft geen recht op ontruimingsbescherming. Bovendien hoeft de huurprijs niet gebonden te zijn aan het normale puntensysteem. Dit creëert een veel flexibeler, maar veel minder veilige situatie voor de huurder.
Een Optie met Hoog Risico en Hoge Flexibiliteit
Voor een huurder betekent het tekenen van een huurovereenkomst op basis van de Leegstandswet een aanzienlijke afweging. Het mogelijke voordeel is toegang tot een woning die anders misschien niet op de huurmarkt beschikbaar zou zijn, soms tegen een iets lagere prijs. Het kan een oplossing zijn voor wie op zoek is naar een tijdelijke, kortdurende huisvestingsoplossing. Maar de risico's zijn aanzienlijk. Het kenmerkende kenmerk van dit contract is de enorme onzekerheid. Het pand is meestal te koop en als een koper wordt gevonden, zal de verhuurder de huurovereenkomst beëindigen. Dit betekent dat de huurder gedwongen kan worden te verhuizen met slechts enkele maanden opzegtermijn, zonder juridische rechtsmiddelen. De huurder heeft feitelijk geen zekerheid over de duur van de huur.
Het is wettelijk vereist dat het huurcontract expliciet vermeldt dat de huur is gebaseerd op een Leegstandswet-vergunning, en dat het vergunningnummer en de duur moeten worden opgenomen. Elke huurder die zo'n contract overweegt, moet dit doen met volledig begrip van de tijdelijke en onzekere aard ervan. Het is een huisvestingsoplossing die primair is ontworpen om de belangen van de eigenaar van het pand te dienen. Het is niet geschikt voor wie op zoek is naar een stabiel, langetermijnhuis. Het is een juridische maas in de wet die eigenaren flexibiliteit biedt, maar ten koste van de zekerheid en rechten van de huurder.
