Een bancaire praktijk op de woningmarkt
KYC, of 'Know Your Customer', is een verplicht regulatoir proces dat door banken, financiële instellingen en andere gereguleerde entiteiten wordt gebruikt om de identiteit van hun klanten te verifiëren. Het doel van KYC is identiteitsdiefstal, financiële fraude en het witwassen van geld te voorkomen. Het proces omvat het verzamelen en verifiëren van identiteitsdocumenten van een klant, het beoordelen van hun risicoprofiel en het begrijpen van de aard van hun onderneming of transacties. In de afgelopen jaren, vanwege aangescherpte regelgeving door heel Europa, zijn bepaalde beroepen, waaronder makelaars (makelaars), onder de paraplu van dit soort nalevingsregels gebracht, met name voor vastgoedverkopen.
Missie-uitbreiding in huurmarkten
Steeds meer huurders in de hogere segmenten van de huurmarkt kunnen onderworpen raken aan een formele KYC-controle. Vastgoedbureaus, met name grotere, internationaal opererende bureaus, kunnen een alomvattend KYC-beleid toepassen op al hun cliënten, inclusief huurders, om ervoor te zorgen dat ze voldoen aan hun eigen regelgeving. Voor een huurder betekent dit dat het identiteitsverificatieproces formeler wordt en mogelijk indringender dan een eenvoudige identiteitscontrole. U kunt gevraagd worden een digitale verificatiedienst te gebruiken of meer gedetailleerde informatie over uw dienstverband te verstrekken. Een sceptische huurder zou dit moeten zien voor wat het is: missie-uitbreiding. De makelaar verschuift in wezen de last van zijn/haar eigen naleving van regelgeving naar de huurkandidaat. Hoewel het doel fraude te voorkomen legitiem is, vertegenwoordigt de toepassing van bankniveau-toezicht op een gewone huurder die op zoek is naar een plek om te wonen een significante en vaak onnodige escalatie van gegevensverzameling en persoonlijke screening.
