Bescherming van de eigendommen van de verhuurder
Inventarisverzekering (inventarisverzekering) is een term die voor verwarring kan zorgen omdat het klinkt als een inboedelverzekering, maar het heeft vanuit het perspectief van de huurder een ander doel. Deze verzekering wordt afgesloten door de verhuurder om de eigen spullen die in de huurwoning achterblijven te dekken. In een volledig gemeubileerde woning zou dit onder meer de bank, bedden, tafels en apparaten omvatten. In een gestoffeerde woning dekt het voornamelijk de vloerbedekking, gordijnen en soms grote keukenapparatuur die niet als onderdeel van het gebouw zelf wordt beschouwd. De polis beschermt het financiële belang van de verhuurder in deze spullen tegen risico's zoals brand, diefstal en grote waterschade. Het is geheel de verantwoordelijkheid van de verhuurder om deze verzekering af te sluiten en te betalen.
Waarom zou een huurder zich zorgen maken over de verzekering van de verhuurder? Het bestaan van deze polis ontslaat de huurder niet van verantwoordelijkheid. Als schade aan de inventaris van de verhuurder ontstaat door nalatigheid van de huurder, kan de verzekeringsmaatschappij van de verhuurder de claim aan de verhuurder uitkeren en vervolgens proberen de kosten van de huurder terug te vorderen (een proces dat subrogatie wordt genoemd). Dit is precies waar de eigen aansprakelijkheidsverzekering van de huurder van cruciaal belang wordt. De twee polissen zijn twee zijden van dezelfde munt: de inventarisverzekering van de verhuurder beschermt zijn activa, terwijl de aansprakelijkheidsverzekering van de huurder de huurder beschermt tegen claims voortvloeiend uit schade aan die activa.
Verantwoordelijkheden van huurder en verhuurder
Het onderscheid tussen inventarisverzekering (van de verhuurder) en inboedelverzekering (van de huurder) is fundamenteel. De inboedelverzekering van een huurder dekt uitsluitend de persoonlijke bezittingen van de huurder — kleding, laptop, boeken en meubilair dat zij bezitten. Het dekt nooit de door de verhuurder bezittingen. Dit is een veelvoorkomend misverstand. Een huurder zou ten onrechte kunnen aannemen dat zijn/haar polis alles binnen het appartement dekt, wat onjuist is. In een gemeubileerd appartement heb je feitelijk twee afzonderlijke verzamelingen bezittingen onder één dak, elk met eigen verzekeringsdekking.
Verhuurders zullen bijna altijd in het huurcontract eisen dat de huurder over een eigen aansprakelijkheidsverzekering beschikt (aansprakelijkheidsverzekering). Ze doen dit precies om ervoor te zorgen dat er een duidelijke route is naar financiële terugvordering als de huurder de woning of de inventaris beschadigt. Bijvoorbeeld, als een huurder per ongeluk een keukenbrand veroorzaakt die de door de verhuurder eigendom van keukenkasten en apparaten beschadigt, zouden de inventaris- en opstalverzekeringen van de verhuurder waarschijnlijk de initiële reparaties dekken. De advocaten van hun verzekeringsmaatschappij zouden echter vrijwel zeker de huurder aansprakelijk stellen voor terugbetaling. Zonder persoonlijke aansprakelijkheidsverzekering zou de huurder worden geconfronteerd met een mogelijk enorme rekening. Daarom mag het feit dat de verhuurder inventarisverzekering heeft geen valse geruststelling geven; het moet juist dienen als een duidelijke herinnering aan het belang van het afsluiten van een eigen uitgebreide aansprakelijkheidsdekking.
