Het vangnet van de verhuurder
Een garantstelling (garantie of borgstelling) is een veelvoorkomende en vaak niet-onderhandelbare vereiste in de competitieve Nederlandse private huurmarkt, met name voor potentiële huurders die niet voldoen aan de strikte inkomenseisen van de verhuurder op eigen kracht. Dit omvat studenten, jonge professionals die net beginnen met hun carrière, freelancers, of iedereen zonder een vast arbeidscontract. Het is een juridisch bindende overeenkomst waarbij een derde partij, de garantsteller (garant), zich financieel aansprakelijk stelt voor de verplichtingen van de huurder. Als de huurder de huur niet betaalt of schade aan de woning veroorzaakt, heeft de verhuurder het wettelijke recht om rechtstreeks betaling te vorderen van de garantsteller.
De last van de garantsteller
Garantsteller worden is geen eenvoudige formaliteit; het is een aanzienlijk financiële verplichting. Verhuurders eisen doorgaans dat de garantsteller—vaak een ouder of nauwe verwant—in Nederland woont en over een hoog en stabiel inkomen beschikt, met vaker eisen dat hun bruto maandsalaris minstens vier of vijf keer de maandhuur bedraagt. Zij zullen onderworpen zijn aan dezelfde financiële screening als de huurder, en moeten arbeidscontracten en loonstroken overleggen. De garantstelling is geen eenmalige belofte; het is een voortdurende aansprakelijkheid die geldt voor de gehele duur van de huurovereenkomst, inclusief alle verlengingen en vernieuwingen. Deze praktijk biedt wel zekerheid voor verhuurders, maar wordt vaak bekritiseerd omdat het een grote toetredingsdrempel vormt voor personen die geen toegang hebben tot een welgestelde garantsteller, waardoor toegang tot huisvesting feitelijk afhankelijk wordt van familiekapitaal in plaats van individuele verdienste.