Het Spook van Vergunningen uit het Verleden
De term bouwvergunning (bouwvergunning) is diepgeworteld in de Nederlandse woordenschat, maar bestaat officieel niet meer in juridische zin. Voor 2010 was het de specifieke vergunning waarvoor men zich moest aanmelden om toestemming te krijgen om te bouwen. Echter, als onderdeel van een grootschalige overheidsinspanning om de bureaucratie te stroomlijnen, werd de afzonderlijke bouwvergunning samengevoegd in de bredere, alles-in-één omgevingsvergunning (milieu- en planningsvergunning). Vandaag de dag, wanneer een ontwikkelaar wil bouwen, doen zij wettelijk een aanvraag voor een omgevingsvergunning voor de activiteit van bouwen (bouwen).
Aanhoudende taal
Ondanks zijn wettelijke afschaffing blijft de term bouwvergunning voortbestaan in de alledaagse taal. Voor de overgrote meerderheid van mensen die zich alleen richten op het bouwgedeelte van hun project—zoals het toevoegen van een dakkapel of een uitbouw—zijn de andere potentiële functies van de vergunning niet relevant. Zij zoeken toestemming om te bouwen, dus noemen zij de vergunning die zij ontvangen vanzelfsprekend een 'bouwvergunning'. Dit creëert een kleine maar aanhoudende kloof tussen de officiële juridische terminologie en hoe mensen daadwerkelijk over het proces praten. Het dient als herinnering dat zelfs wanneer wetten veranderen, taal en gewoontes vaak veel langer nodig hebben om bij te blijven. Voor iedereen die door het systeem navigeert, is het handig om te weten dat hoewel je misschien spreekt over een bouwvergunning, alle officiële formulieren en procedures zullen verwijzen naar de omgevingsvergunning.