De standaard financiële borgstelling
Een borgstellingsformulier is het document dat wordt gebruikt om een borgstellingsovereenkomst (borgstelling) te creëren. Dit is de standaardmethode die door Nederlandse verhuurders en makelaars wordt gebruikt om een huurcontract te waarborgen voor iemand die niet voldoet aan de strikte inkomensvereisten op zichzelf, zoals studenten, recent afgestudeerden of freelancers. Een borgsteller—bijna altijd een ouder of naaste verwant—ondertekent dit aparte contract. In dit contract beloven zij de financiële verplichtingen van de huurder jegens de verhuurder te voldoen als de huurder niet aan deze verplichtingen voldoet. Dit omvat voornamelijk onbetaalde huur (huurachterstand), maar kan ook betrekking hebben op de kosten voor het repareren van schade aan de woning die verder gaat dan normale slijtage. In tegenstelling tot een mede-ondertekenaar is een borgsteller geen partij bij de huurovereenkomst zelf. Zij zijn een derde partij die een financiële garantie biedt, een vangnet voor de verhuurder.
Een juridisch grijs gebied
Hoewel ze veelvuldig worden gebruikt, is de juridische geldigheid van borgstellingsovereenkomsten op de Nederlandse huurmarkt een significante en controversiële grijze zone. De wet is complex, maar rechtbanken hebben, in een aantal gevallen, deze overeenkomsten als nietig verklaard (nietig). De redenering kan zijn dat zo'n overeenkomst de borgsteller onredelijk benadeelt, of dat het een onwettige praktijk is als de huurder daadwerkelijk voldoende inkomen had om mee te beginnen. Verhuurders gebruiken vaak borgstellingsovereenkomsten als standaardinstrument voor risicobeperking en eisen er een zelfs van huurders die aan de inkomenscriteria voldoen, simpelweg om een extra beveiligingslaag te hebben. Voor de borgsteller is dit een groot financieel risico. Ze maken zichzelf aansprakelijk voor mogelijk tientallen duizenden euro's, vaak voor een contract waarvan zij weinig zeggenschap hebben over de voorwaarden. Hoewel het vaak een praktische noodzaak is om huisvesting te waarborgen, moeten een huurder en hun potentiële borgsteller zich ervan bewust zijn dat deze formulieren niet zo juridisch waterdicht zijn als verhuurders doen voorkomen en een duidelijk voorbeeld zijn van de machtsverhouding op de markt.
