Misleidende terminologie: automatische voortzetting, geen verlenging
'Tverlengbare huur' is geen standaard juridisch concept in het Nederlandse huurrecht, en het gebruik ervan kan misleidend zijn. Het Nederlandse systeem is specifiek ontworpen om de onzekerheid van periodieke vernieuwingen te vermijden. In plaats van dat een huur na een bepaalde periode 'vernieuwd' moet worden, geeft de wet de voorkeur aan automatische voortzetting. Een standaard contract voor onbepaalde tijd (onbepaalde tijd) heeft geen vernieuwing nodig; het loopt simpelweg oneindig door totdat de huurder het beëindigt. Bovendien verhindert de wet uitdrukkelijk dat verhuurders de huurder in een toestand van tijdelijke onzekerheid houden door een reeks van 'vernieuwbare' kortlopende contracten.
Het verbod op opeenvolgende contracten ('Ketenregeling')
Het kernbeginsel van de wet dat 'verlengbare huurcontracten' misleidend maakt, is de regel tegen het aaneenschakelen van vaste-termijncontracten. De wet bepaalt dat een verhuurder aan een huurder één contract voor bepaalde tijd kan aanbieden (maximaal twee jaar). Indien, nadat dit eerste contract is afgelopen, de verhuurder en huurder een tweede huurovereenkomst aangaan voor dezelfde woning, dan geldt die tweede overeenkomst van rechtswege als een contract voor onbepaalde tijd (onbepaalde tijd). Dit geldt zelfs als in de tweede overeenkomst een nieuwe vaste termijn vermeldt, bijvoorbeeld nog een jaar. De wet zet dit automatisch om. Deze 'anti-chaining' regel is een krachtige bescherming die verhuurders verhindert huurders in een lopende reeks van tijdelijke contracten te houden. De huurovereenkomst wordt permanent nadat de eerste vaste termijn is gevolgd door een nieuw contract.