Een fundamentele verbinding
Het leveren van een betrouwbare levering van schoon drinkwater is een van de basisverplichtingen van een verhuurder. De verhuurder moet ervoor zorgen dat het huurpand correct is aangesloten op de hoofdtoevoer van de regionale watermaatschappij en dat de interne leidingen die dit water naar de kranen, het toilet en de douche leveren functioneren en vrij zijn van grote defecten. Deze verantwoordelijkheid is absoluut en dient als voorwaarde voor een woning om als bewoonbaar te worden beschreven. De kosten voor het onderhoud en, indien nodig, het vervangen van de waterleidingen binnen de woning zijn volledig voor rekening van de verhuurder als onderdeel van groot onderhoud.
De huurder is daarentegen verantwoordelijk voor het betalen van zijn/haar eigen waterverbruik. In de meeste moderne appartementen zal er een individuele watermeter zijn (watermeter). Bij binnenkomst moet de huurder zich registreren bij het lokale waterbedrijf (bijvoorbeeld Waternet in Amsterdam) om de rekening op zijn/haar naam te zetten. De huurder betaalt een periodieke vergoeding aan het waterbedrijf op basis van zijn/haar gemeten verbruik, plus een aparte heffing voor onderhoud van het watersysteem (waterschapsbelasting).
Verborgen problemen: Gedeelde meters en loden leidingen
Ondanks het eenvoudige principe kunnen twee belangrijke problemen voor huurders ontstaan. Het eerste is het probleem van gedeelde meters. In sommige oudere, omgebouwde gebouwen hebben individuele appartementen mogelijk geen eigen watermeters. In deze gevallen ontvangt de verhuurder één factuur voor het hele gebouw en verdeelt de kosten onder de huurders als onderdeel van de maandelijkse servicekosten (servicekosten).
Dit systeem is inherent oneerlijk en ondoorzichtig, aangezien een zuinige huurder mogelijk het waterverbruik van zijn buren financiert. De verhuurder is verplicht een duidelijke jaarlijkse verklaring te verstrekken waarin de totale rekening en de verdeelsleutel worden getoond, maar het proces blijft ondoorzichtig.
Een ernstiger en insidieus probleem is de aanwezigheid van loden leidingen (loden leidingen) in gebouwen die vóór 1960 zijn gebouwd. Drinkwater dat door deze leidingen stroomt, kan schadelijke loodniveaus bevatten. Het ontdekken van loden leidingen vormt een ernstig gebrek aan de woning, en de verhuurder is wettelijk verplicht deze op eigen kosten te vervangen. Echter, verhuurders zijn vaak terughoudend om dit dure werk uit te voeren. Huurders kunnen mogelijk proactief hun water laten testen en het bewijs presenteren om de verhuurder te dwingen tot handelen, vaak vereist dit juridische druk of betrokkenheid van de Huurcommissie om een ernstig gezondheidsrisico op te lossen.
