Parkeren op privéterrein
Een oprit (oprit) in de Nederlandse context is een strook privégrond op het perceel van een woning die toegang biedt tot een voertuig en parkeergelegenheid op eigen terrein mogelijk maakt. Deze eigenschap is fundamenteel verbonden met het type woning. Het komt vrijwel niet voor in de dichtbebouwde historische centra van steden waar gebouwen direct tegen de trottoirgrens gebouwd zijn. In plaats daarvan zijn opritten een kenmerk van de na-oorlogse voorstedelijke ontwikkeling, meestal te vinden bij rijtjeshuizen (rijtjeshuizen), twee-onder-een-kapwoningen (twee-onder-een-kapwoningen), en vrijstaande huizen. Een oprit duidt erop dat het pand eigen privégrond voor- of aan de zijkant heeft, een luxe in een land waar ruimte een fel bevochten handelswaar is.
De Waarde van een Oprit
De waarde van een privé-oprit voor een bewoner in Nederland kan niet genoeg worden benadrukt. In de meeste steden is parkeren langs de straat streng gereguleerd en vereist het een dure gemeentelijke parkeervergunning (parkeervergunning). De wachtlijsten voor deze vergunningen kunnen berucht lang zijn—in sommige delen van Amsterdam kan de wachttijd meerdere jaren bedragen. Het hebben van een privé-oprit omzeilt dit systeem volledig. Het biedt een gegarandeerde, gratis (naast de kosten van het pand) parkeerruimte direct bij iemands huis. Voor een huurder is het dus extreem zeldzaam en zeer gewild een huurwoning met een oprit te vinden. Dergelijke panden zullen een aanzienlijke huurverhoging met zich meebrengen. Een huurder moet zich ervan bewust zijn dat zelfs als een huis een oprit heeft, deze bij internationale normen mogelijk erg smal is, en het huurcontract moet worden gecontroleerd op specifieke regels met betrekking tot het gebruik ervan (bijv. beperkingen op het parkeren van bedrijfsvoertuigen).
