Een ontbijtbar is een aanrechtoppervlak, doorgaans verhoogd tot barhoogte en gecombineerd met hoge krukken, ontworpen voor informeel dineren, snelle maaltijden of socializen terwijl iemand in de keuken staat. In een ruime keuken kan het een handige en stijlvolle toevoeging zijn, vaak geïntegreerd in een keukeneiland of een peninsula die uitsteekt vanaf het hoofdwerkblad. Het helpt om een sociale, open indeling van woonkamer en eetruimte te creëren, wat een moderne, informele levensstijl weerspiegelt. In deze context wordt het gepresenteerd als een gewenste extra eigenschap die de functionaliteit van de keuken vergroot.
Een voorziening of een compromis?
In de doorgaans compacte appartementen in Nederland moeten potentiële huurders zeer sceptisch staan tegenover de 'ontbijtbar'. Vaker wel dan niet is het geen extra voorziening maar een compromis voor gebrek aan ruimte. Het is een ontwerptruc die wordt gebruikt om te kunnen beweren dat een keuken een 'eat-in' keuken is wanneer er absoluut geen ruimte is voor een traditionele eettafel en stoelen. De verhuurder kan het pand als voorzien van een eetgelegenheid op de markt brengen, maar de realiteit voor de huurder is een mogelijk oncomfortabele en onpraktische regeling. Het eten van alle maaltijden zittend op een hoge kruk kan onaangenaam zijn, en het houden van een etentje wordt een ongemakkelijke aangelegenheid. Een huurder zou de indeling van de woning zorgvuldig moeten beoordelen. Is de ontbijtbar een werkelijk nuttige toevoeging aan een ruimte die ook een aparte eetruimte heeft? Of is het de enige plek om te eten, slim ontworpen om een kleine, krappe woonruimte functioneler te laten lijken dan hij daadwerkelijk is?