Wat vormt 'Beveiligde toegang' in Nederland?
De term 'beveiligde toegang' is een veelvoorkomend kenmerk vermeld in huuradvertenties, maar de werkelijke betekenis kan frustrerend inconsistent zijn. In principe verwijst het naar een meer-componentensysteem voor de hoofdingang van een appartementencomplex dat is ontworpen om toegang te controleren. Een geschikt beveiligd-toegangssysteem moet bestaan uit een stevige hoofdingang die automatisch sluit en op slot gaat, een toegangscontrolesysteem voor bewoners (zoals een sleutel, elektronische fob of code), en een intercomsysteem om bezoekers te screenen. Wanneer al deze elementen aanwezig en functioneel zijn, vormen ze een aanzienlijke barrière tegen ongeautoriseerde toegang. Echter, de term wordt vaak door makelaars gebruikt als marketingbuzzword, zelfs als de realiteit veel minder geruststellend is. Een huurder moet zeer sceptisch zijn en een fysieke controle uitvoeren. Is het deurkozijn solide? Sluit de deur werkelijk stevig elke keer wanneer hij sluit, of moet hij hard worden getrokken? Is het slot van hoge kwaliteit, of kan het gemakkelijk geforceerd worden? Een gebouw dat vertrouwt op een enkel, basaal slot op een fragiele deur die vaak door bewoners open wordt gehouden voor gemak, heeft geen 'beveiligde toegang'; het heeft de illusie van veiligheid.
Veelvoorkomende systemen en hun kwetsbaarheden
Toegangstechnologie is geëvolueerd en verschillende systemen bieden verschillende beveiligingsniveaus. De traditionele metalen sleutel is nog steeds gebruikelijk, maar heeft een groot nadeel: als een sleutel verloren gaat of niet door een voormalige huurder wordt geretourneerd, moet het cilinder van het slot worden vervangen om de beveiliging te herstellen, wat kosten met zich meebrengt die verhuurders vaak vermijden. Daarom hebben de meeste moderne en gerenoveerde gebouwen overgestapt op elektronische systemen met een sleutelfob of tag (sleutelhanger of druppel). Het primaire voordeel is dat een verloren fob individueel kan worden gedeactiveerd in het geheugen van het systeem, waardoor de toegang onmiddellijk wordt ingetrokken zonder invloed op andere bewoners. Keypad-systemen die een numerieke code vereisen, komen minder vaak voor bij hoofdtoegangen van residentiële gebouwen vanwege het hoge risico dat de code wordt gedeeld met niet-bewoners of door outsiders wordt waargenomen. Ongeacht de technologie is de grootste kwetsbaarheid niet de hardware maar het menselijke element. De meest voorkomende beveiligingsinbreuk is 'tailgating' (meeglippen), waarbij een onbevoegde persoon eenvoudig bij de deur wacht en een bewoner naar binnen volgt voordat de deur sluit. Geen enkele technologie kan dit voorkomen; het is volledig afhankelijk van bewustzijn van bewoners en bereidheid om vreemden uit te dagen, wat sociaal ongemakkelijk kan zijn en dus zeldzaam.
Verplichtingen van de verhuurder en de rol van de huurder
De verhuurder of de VvE heeft de volledige verantwoordelijkheid voor de installatie, het onderhoud en de reparatie van het beveiligde entree-systeem. Een defecte automatische deurdranger, een kapot elektronisch slot of een defecte intercom worden beschouwd als ernstige gebreken die met urgentie moeten worden nagekeken en gerepareerd. Het nalaten om dit te doen vormt nalatigheid en kan de verhuurder aansprakelijk maken bij een inbraak. De huurder heeft daarentegen een cruciale rol en verantwoordelijkheid in het behoud van de integriteit van het systeem. Dit betekent het naleven van de regels van het gebouw: de hoofddeur nooit lange tijd open te laten staan, geen onbekende personen via de intercom binnen te laten, en — cruciaal — onmiddellijk een verloren of gestolen sleutelfob aan de gebouwbeheerder te melden zodat deze kan worden gedeactiveerd. Een aanzienlijk deel van beveiligingsproblemen in appartementencomplexen ontstaat door de onachtzaamheid van één enkele huurder, wat een knelpunt creëert waardoor de collectieve beveiliging van alle bewoners wordt aangetast door de acties van één persoon.
