Het vangnet van de verhuurder, de hoofdpijn van de huurder
De waarborgsom, of waarborgsom, is al lange tijd een van de meest omstreden onderdelen van huren in Nederland. Historisch gezien was het een juridisch grijs gebied, een 'wild west' waar verhuurders buitensporige bedragen konden eisen en vage redenen konden verzinnen om het geld van de huurder bij vertrek in te houden. Verhalen dat borgsommen werden ingehouden om enkele krassen of een enkele stoffige plank te dekken, kwamen vaak voor. Echter, de invoering van de Wet goed verhuurderschap (Wet goed verhuurderschap) op 1 juli 2023 heeft het landschap ingrijpend veranderd en strikte, duidelijke regels opgelegd over hoe waarborgsommen worden behandeld. Hoewel deze wet een belangrijke stap voorwaarts is voor de rechten van huurders, is de effectiviteit ervan nog afhankelijk van huurders die deze rechten kennen en bereid zijn ze af te dwingen.
Deze nieuwe wetgeving is specifiek ontworpen om misbruik van het borgsom-systeem in te dammen. Het verschuift de machtsverhouding aanzienlijk. Voorheen moest de huurder praktisch aantonen dat hij geen schade had veroorzaakt om zijn geld terug te krijgen. Nu ligt de bewijslast volledig bij de verhuurder om elke euro die hij wil inhouden te rechtvaardigen. Deze verandering is monumentaal, maar het is geen toverstok. Schijnheilige verhuurders kunnen nog steeds proberen de regels te overtreden, in de veronderstelling dat huurders — met name expats of mensen die niet bekend zijn met het systeem — ze niet zullen aanvechten.
Belangrijke regels onder de 'Wet goed verhuurderschap'
Voor elke huurovereenkomst die is ondertekend op of na 1 juli 2023, geldt een nieuwe reeks juridisch bindende regels. Het begrijpen hiervan is van cruciaal belang voor elke huurder.
- Borgsomplafond: De verhuurder mag maximaal twee keer de basishuur per maand vragen. De praktijk om drie, vier of zelfs zes maanden huur als borg te vragen, wat gebruikelijk was bij expats, is nu verboden.
- Strikte terugbetalingsvoorwaarden: De verhuurder moet de borgsom binnen 14 dagen na het einde van de huurovereenkomst terugbetalen. Dit is de standaard en geldt als er geen schade is of openstaande kosten.
- Regels voor inhoudingen: Als de verhuurder van plan is inhoudingen te doen voor schade of onbetaalde rekeningen, wordt de betalingsperiode verlengd tot 30 dagen. Cruciaal is dat de verhuurder de huurder een volledige en gedetailleerde kostenopgave verstrekt, inclusief facturen of bonnetjes voor reparaties. Ze kunnen niet simpelweg een getal verzinnen. De inhouding moet gebaseerd zijn op daadwerkelijk gemaakte en aantoonbare kosten.
- Geen inhoudingen voor normale slijtage: De wet schrijft duidelijk voor dat verhuurders niet kunnen rekenen op normale slijtage (normale slijtage). Dingen zoals kleine krassen op de muren door meubels, vervaagde verf, of een tapijt dat van nature slijt door loopafstand worden niet als schade beschouwd en zijn de verantwoordelijkheid van de verhuurder.
- Verhuurderplicht tot informeren: De verhuurder is wettelijk verplicht de huurder schriftelijke informatie te geven over zijn/haar rechten en plichten met betrekking tot de waarborgsom.
Strijden om uw borgsom
Ook met deze nieuwe regels zijn geschillen onvermijdelijk. Het beste wapen van een huurder is nauwkeurige documentatie. Sta altijd op een uitgebreide check-in rapport (opleveringsrapport) met gedetailleerde foto's en beschrijvingen aan het begin van de huurperiode, en doe hetzelfde bij check-out. Als een verhuurder onterecht uw borgsom vasthoudt, is uw eerste stap hem een formele brief (ingebrekestelling) te sturen waarin u betaling eist en verwijst naar de nieuwe wet. Als ze weigeren, kunt u een klacht indienen bij het huurpunt (meldpunt) van uw lokale gemeente of, als laatste redmiddel, de zaak voor de kantonrechter brengen. De dreiging van een formele actie is vaak voldoende om een niet-nalevende verhuurder de gelden terug te laten geven.
