Een juridisch overbodige term
Een 'onderhouds-inclusieve huur' is een term die met scepsis bekeken moet worden, aangezien het in wezen een marketingpraatje is dat de standaard juridische situatie in Nederland beschrijft. Volgens de wet is elke standaard huurovereenkomst voor woonruimte (huurovereenkomst voor woonruimte) al inclusief alle grote onderhoud (groot onderhoud). De juridische plicht van de verhuurder om het pand te onderhouden is een fundamenteel, niet-onderhandelbaar onderdeel van het contract, en de kosten hiervan worden verondersteld te worden gedekt door de kale huur (kale huur) die de huurder betaalt. Een verhuurder die een huur adverteert als 'onderhouds-inclusief' is alsof een restaurant adverteert dat hun prijzen 'keuken-inbegrepen' zijn; het spreekt voor zich en kan een teken zijn dat ze proberen een basisverplichting bij de wet als een speciale, premiumfunctie te presenteren.
De standaardverdeling van onderhoud
Het Nederlandse huurrecht kent een duidelijke en goed gedefinieerde verdeling van onderhoudsverantwoordelijkheden. De Verhuurder is verantwoordelijk voor alle grote onderhouds- en reparaties. Dit omvat het dak, de fundering, buitenmuren, het verwarmingssysteem (CV-ketel), de leidingen en elektrische systemen. In essentie moet de verhuurder alles repareren wat niet onder de verantwoordelijkheid van de huurder valt. De Huurder is verantwoordelijk voor kleine, dagelijkse reparaties, bekend als kleine herstellingen. Dit omvat taken zoals het vervangen van gloeilampen, het vastdraaien van losse schroeven aan deurknoppen, en het schoonmaken van afvoeren. Deze verdeling is verplicht en kan niet ten nadele van de huurder in het huurcontract worden gewijzigd.
Een mogelijke rode vlag
Hoewel grotendeels onschuldige marketing, kan de term 'onderhouds-inclusieve huur' mogelijk worden gebruikt om andere kosten te verhullen. Bijvoorbeeld kan een verhuurder het gebruiken om het opnemen van een serviceabonnement (servicecontract) voor de verwarmingsketel in de maandelijkse servicekosten te rechtvaardigen. Hoewel dit wettelijk toegestaan is, moet het duidelijk gespecificeerd worden, niet verborgen onder een vage, allesomvattende term als 'onderhouds-inclusief'. Een huurder dient altijd voorbij dergelijke vage uitdrukkingen te kijken en zich te richten op de specifieke verdeling van verantwoordelijkheden zoals uiteengezet in de huurovereenkomst en bij de wet.
