Wanneer standaardprocedures niet genoeg zijn
De meeste bedrijfsverplaatsingen voor expats, met name voor hoogopgeleide migranten van buiten de EU, volgen een relatief standaard en voorspelbaar immigratietraject. De werkgever, als erkende sponsor, werkt samen met een verhuisbureau om de aanvraag via de IND te verwerken. Er doen zich echter gevallen voor die buiten deze standaardprocedure vallen. Dit kan onder meer problemen omvatten zoals een niet-traditionele gezinsstructuur (bijv. ongehuwde partners waarbij bewijs van een duurzame relatie ingewikkeld is), eerdere visa-weigeringen, vragen over nationaliteit, of plannen om in de toekomst van werknemerstatus over te stappen naar zelfstandig ondernemer. In dergelijke situaties is de procedurele expertise van een verhuisagent onvoldoende, en is gespecialiseerde juridische bijstand vereist. Een verwijzing naar een immigratieadvocaat is het proces waarbij een bedrijf of zijn verhuispartner de werknemer koppelt aan een gekwalificeerde Nederlandse immigratieadvocaat (immigratieadvocaat).
Deze verwijzing is een cruciale hulpbron bij het omgaan met juridische grijze gebieden. Een immigratieadvocaat kan een formeel juridisch oordeel geven, de risico's van een bepaalde aanvraagstrategie evalueren, de werknemer vertegenwoordigen bij contacten met de IND, en, indien nodig, beroepen of administratieve beoordelingen afhandelen. In tegenstelling tot een verhuisagent die een logistieke expert is, is een advocaat een juridisch pleitbezorger, uitgerust om complexe wetgeving te interpreteren en een zaak te behartigen namens de cliënt. Voor een werknemer met een complexe persoonlijke of professionele situatie kan toegang tot zo'n expertise het verschil betekenen tussen een succesvolle aanvraag en een afwijzing.
Inzicht in de reikwijdte en kosten
Wanneer een bedrijf een verwijzing naar een immigratieadvocaat aanbiedt, is het cruciaal voor de werknemer om de financiële implicaties te verduidelijken. De term 'verwijzing' kan ambigu zijn. In de meeste gevallen betekent het simpelweg dat het bedrijf een vertrouwde advocatenkantoor aanbeveelt, maar de werknemer is verantwoordelijk voor de juridische kosten die gemaakt worden. Een ruimere, maar zeldzamere, vergoeding is wanneer het bedrijf instemt de kosten van het juridisch advies te dekken, althans tot een bepaald bedrag. Aangezien de kosten van juridische adviezen zeer hoog kunnen zijn, is dit een cruciaal onderscheid. De werknemer dient een duidelijke schriftelijke verklaring te vragen over wie verantwoordelijk is voor betaling voordat men gebruikmaakt van de diensten van de advocaat.
Het is ook de moeite waard te onthouden dat het aangewezen advocatenkantoor waarschijnlijk een langdurige relatie heeft met de werkgever of het verhuisbureau. Hoewel dit er zeker van maakt dat de advocaat ervaring heeft met zakelijke immigratiezaken, kan het ook een perceptie van verdeelde loyaliteit creëren. Een sceptische werknemer kan zich afvragen of het advies dat hij of zij ontvangt de belangen van het bedrijf boven die van de werknemer op lange termijn immigratiedoelstellingen zet. Hoewel advocaten gebonden zijn aan professionele ethiek om in het belang van hun cliënt te handelen, kan een werknemer met een bijzonder gevoelig of complex dossier nog steeds een tweede mening zoeken bij een onafhankelijke advocaat naar eigen keuze, zelfs als dit betekent dat hij of zij de volledige kosten zelf draagt. De verwijzing is een waardevol uitgangspunt, maar niet noodzakelijkerwijs het laatste woord.
