Toepassen als Collectief
Een groepsaanvraag is een enkele huur-aanvraag die wordt ingediend door twee of meer niet-verwante personen die van plan zijn een woning te delen als woningdelers. Dit is een veelvoorkomend scenario voor studenten, jonge professionals, en iedereen die wonen in een dure stad betaalbaarder maken. Echter, vanuit het oogpunt van een verhuurder en een gemeente is huisdelen een veel complexere regeling dan een huurcontract met één persoon, een stel, of een gezin. Als gevolg hiervan worden groepsaanvragen onderworpen aan een hoger niveau van toetsing, aan meer beperkingen en aan een kritische juridische structuur die alle leden van de groep moeten begrijpen.
De obstakels voor verhuurder en gemeente
Vele verhuurders zijn van nature terughoudend om aan groepen te verhuren. Hun zorgen draaien vaak om:
- Hoger verloop: De samenstelling van de groep kan frequent veranderen, wat leidt tot meer administratief werk.
- Toegenomen slijtage: De woning kan intensiever worden gebruikt.
- Potentieel voor overlast: Een perceptie (terecht of onterecht) dat groepen jonge mensen mogelijk luidruchtiger kunnen zijn.
Daarnaast hebben veel gemeenten in Nederland strikte regels voor huisdelen. In steden als Amsterdam en Utrecht heeft een verhuurder vaak een specifieke huisdeelvergunning (omzettingsvergunning of woningdeelvergunning) nodig om wettelijk een woning te verhuren aan een groep van drie of meer niet-verwante personen. Deze vergunningen zijn vaak moeilijk te verkrijgen en onderworpen aan specifieke regels over geluidsisolatie en kameromvang. Als gevolg hiervan is het aanbod van wettelijk deeltbare woningen sterk beperkt, en weigeren veel verhuurders simpelweg groepsaanvragen te overwegen om de regelgeving en rompslomp te vermijden.
Screening en hoofdelijke aansprakelijkheid
Wanneer een verhuurder wél een groepsaanvraag overweegt, is het screeningsproces streng. Elk lid van de groep wordt doorgaans individueel gescreend, en zij moeten allemaal voldoen aan de inkomsten- en achtergrondcontroles. De gezamenlijke inkomenseis is vaak hoger dan die voor een gezin. Bijvoorbeeld kan een verhuurder eisen dat het totale bruto-inkomen van de groep vier- of vijfmaal de totale huur bedraagt.
Het meest kritische aspect van een groepshuurcontract is het concept van hoofdelijke aansprakelijkheid (hoofdelijke aansprakelijkheid). Dit is een standaardbepaling in bijna alle groepshuurcontracten. Het betekent dat elke individuele huurder juridisch verantwoordelijk wordt gehouden voor de volledige huur en de volledige kosten van eventuele schade, niet slechts voor hun persoonlijke aandeel. Als één huisgenoot zijn of haar deel van de huur niet betaalt, kan de verhuurder wettelijk een van de andere huisgenoten aanspreken voor het volledige bedrag. Als een huisgenoot aanzienlijke schade veroorzaakt, kan de verhuurder de kosten aftrekken van de borg die door de hele groep wordt gedeeld. Dit is een diepgaande juridische verplichting die veel vrienden die een woning delen niet volledig waarderen.
