Meer dan slechts een cijfer
Het energielabel is de Nederlandse versie van een Energieprestatiecertificaat (EPC). Het is een gestandaardiseerd rapport dat een woning beoordeelt op zijn energiezuinigheid, waarbij G de slechtste is (hoge energieverbruik) en A++++ de beste (energie-neutraal of beter). Sinds 2021 is het een wettelijke verplichting voor verhuurders om bij het tekenen van een huurcontract aan een nieuwe huurder een geldig en definitief energielabel te verstrekken. Dit is niet alleen bureaucratische rompslomp; het label heeft ingrijpende financiële gevolgen voor zowel de toekomstige energierekeningen van de huurder als de maximale toegestane huur voor de verhuurder. Beschouw het als een verplichte energielabel voor een woning, die de energiegezondheid onthult voordat je je eraan verbindt. Een verhuurder die er geen verstrekt kan forse boetes krijgen van de Inspectie Leefomgeving en Transport (Inspectie Leefomgeving en Transport).
Het label wordt bepaald door een gecertificeerde energieadviseur die de belangrijkste kenmerken van de woning inspecteert, waaronder isolatie (dak, muren, vloer), het type en de leeftijd van ramen (enkel glas, dubbel glas of drievoudig glas), en de efficiëntie van de verwarmings- en ventilatiesystemen. Deze gedetailleerde beoordeling resulteert in de uiteindelijke lettergraad, die vervolgens officieel wordt geregistreerd in een nationale database en publiekelijk op adres doorzoekbaar is.
De financiële impact: hoe punten euro's betekenen
De ware kracht van het energielabel ligt in zijn directe integratie met het woningwaarderingsstelsel (of WWS), ook wel bekend als het puntensysteem. Dit systeem wordt gebruikt om de maximale wettelijke huur voor woningen in de gereguleerde sector (sociale huur) te berekenen. Een aanzienlijk aantal punten wordt toegekend op basis van de energieprestatie van de woning. Een beter energielabel kan het aantal punten aanzienlijk verhogen, waardoor de maximale huur die een verhuurder wettelijk mag vragen toeneemt.
Bijvoorbeeld, een woning met een E-label kan slechts enkele punten ontvangen voor de energieprestatie, terwijl dezelfde woning, indien gerenoveerd om een A-label te bereiken, 40 of meer punten kan krijgen. Dit kan gemakkelijk het verschil maken waardoor de maximale huur van een woning met meer dan €100 per maand toeneemt. Dit creëert een sterke financiële prikkel voor verhuurders om te investeren in energiebesparende verbeteringen, aangezien dit rechtstreeks leidt tot hogere huurinkomsten. Voor huurders die naar gereguleerde woningen kijken, is het energielabel daarom een cruciale indicator van zowel de kwaliteit van de woning als het huurprijsplafond.
Een sceptische gids voor het energielabel
Hoewel het energielabel een waardevol instrument is, is het essentieel om het met een kritische blik te bekijken. Het label weerspiegelt de potentiële efficiëntie van het gebouwomhulsel en de systemen, niet een garantie op lage energierekeningen. De persoonlijke gewoonten van de huurder—lange warme douches, verwarming met ramen open—kunnen gemakkelijk tot hoge kosten leiden, zelfs in een woning met een A-label. Bovendien is het label een momentopname. Een label dat enkele jaren geleden is uitgegeven, weerspiegelt mogelijk niet de recente veranderingen of achteruitgang. Huurders moeten altijd de datum van het certificaat controleren. Uiteindelijk biedt het energielabel cruciale informatie over de fundamenten van een woning, maar het ontslaat de huurder niet van de verantwoordelijkheid om energie verstandig te gebruiken. Het is een indicator van potentiële besparingen, geen belofte.
