Toegangsbewijs tot Nederland
De Machtiging tot Voorlopig Verblijf (MVV), wat overeenkomt met 'Autorisatie voor Voorlopig Verblijf', is een inreisvisum voor langdurig verblijf in Nederland. Het is geen verblijfsvergunning op zich, maar eerder de 'sleutel' die u toegang tot het land verleent voor het specifieke doel van het ophalen van uw verblijfsvergunning. Het is een sticker die fysiek op een pagina van uw paspoort wordt geplaatst door een Nederlandse ambassade of consulaat in uw thuisland. De MVV is vereist voor burgers van de meeste landen buiten de Europese Unie die langer dan 90 dagen van plan zijn te blijven. Burgers van bepaalde landen, waaronder de Verenigde Staten, Canada, Australië en Japan, zijn vrijgesteld van de MVV-eis, maar zij moeten nog wel de verblijfsvergunning zelf aanvragen.
De procedure verloopt in twee fasen. Ten eerste dient de sponsor in Nederland (bijv. een werkgever of universiteit) namens u een aanvraag in bij de Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND). Zodra de IND de aanvraag goedkeurt, informeren zij de ambassade in uw thuisland. U maakt vervolgens een afspraak om de MVV-sticker in uw paspoort te laten plaatsen. Deze sticker is doorgaans 90 dagen geldig, gedurende welke tijd u naar Nederland moet reizen. Zodra u aankomt, hebt u het doel van de MVV vervuld, en gaat u vervolgens door met het ophalen van uw daadwerkelijke verblijfsvergunning-kaart.
Een logistiek obstakel voor woningzoekers
Voor een potentiële huurder zorgt het MVV-proces voor een aanzienlijke logistieke uitdaging. De tijdlijn is vaak onzeker. U kunt weken of maanden wachten op goedkeuring door de IND, en daarna nog enkele weken voor een ambassadeafspraak. Tijdens deze gehele periode verkeert u in een staat van limbo, kunt uw verhuisdatum niet definitief bepalen en daarom geen huurovereenkomst voor een appartement tekenen. Vele expats beginnen online met zoeken naar huisvesting terwijl ze wachten op hun MVV, maar ze kunnen zich nergens aan vastleggen. De meeste verhuurders zullen geen contract tekenen met iemand die nog niet fysiek in het land is en geen wettelijk recht van toegang heeft. Dit dwingt veel nieuwkomers in hun eerste weken in het land tot een hectische zoektocht naar huisvesting, vaak terwijl ze in dure tijdelijke accommodaties verblijven. Een sceptisch beeld is dat het opeenvolgende, meerfasen immigratieproces slecht is afgestemd op de praktische realiteit van een internationale verhuizing. Het houdt geen rekening met het feit dat het veiligstellen van huisvesting een parallelle behoefte is die niet kan wachten totdat alle bureaucratische stappen zijn voltooid. De MVV, hoewel een noodzakelijk onderdeel van een gereguleerd immigratiesysteem, funtgeert als een knelpunt dat de reeds stressvolle taak van het vinden van een woning samenperst tot een zeer kort tijdsbestek met hoge druk bij aankomst.
