Een relikwie van de woningregelgeving
De term woonvergunning, of occupancy permit, is een stukje historische terminologie uit de Nederlandse woningmarkt die voor verwarring kan zorgen. Historisch gezien, onder de oude Woningwet (Woningwet), was een woonvergunning een vergunning die door de gemeente werd verleend en bevestigde dat een gebouw of een deel ervan geschikt was om te bewonen. Het was voornamelijk een technische en veiligheidscontrole, die ervoor zorgde dat een woning voldeed aan basale leefnormen (bijv. wat betreft grootte, licht, sanitaire voorzieningen) voordat het wettelijk bewoond mocht worden. Het was een vergunning gekoppeld aan de fysieke staat van de woning zelf. Echter, dit systeem is grotendeels afgeschaft en zijn functies zijn ondergebracht in andere, modernere regelgeving.
Moderne equivalenten en misverstanden
Vandaag de dag, wanneer de term woonvergunning wordt gebruikt, gaat het vaak om een misvatting of een volksmondterm voor een heel andere vergunning: de huisvestingsvergunning (woningvergunning).
Deze moderne vergunning heeft een fundamenteel andere bedoeling. De huisvestingsvergunning houdt zich niet bezig met de technische staat van de woning, maar reguleert wie erin mag wonen. Het is een instrument dat door gemeenten wordt ingezet in krappe woningmarkten om schaarse, betaalbare woningen toe te wijzen aan specifieke doelgroep op basis van inkomen, verblijfplaats of andere criteria. Dus, terwijl de oude woonvergunning ging over de geschiktheid van de woning, gaat de moderne huisvestingsvergunning over de geschiktheid van de persoon.
Een andere moderne context waarin een vergunning voor bewoning relevant kan zijn, is bij kamerverhuur (kamerverhuur). Veel gemeenten vereisen hiervoor een speciale vergunning om te voorkomen dat een eengezinswoning overvol raakt met individuele huurders, wat de leefkwaliteit in een buurt kan beïnvloeden. Deze vergunning, vaak genoemd als vergunning voor kamerverhuur, is een type omgevingsvergunning.
Een sceptische huurder, die een verhuurder een woonvergunning hoort noemen, moet onmiddellijk om opheldering vragen. Hierbij kan bedoeld worden dat men verwijst naar de (verplichte) huisvestingsvergunning, of naar een vergunning voor kamerverhuur, of dat er simpelweg een verouderde term wordt gebruikt. Het begrijpen van de juiste, moderne terminologie is essentieel om uw juridische positie te begrijpen.
