Een toeristenvisum, geen verblijfsvergunning
Een Schengen-visum is een van de meest voorkomende, en meest misbegrepen, soorten visa die verband houden met Europa. Het is een kortverblijfsvisum (Type C) dat de houder toestaat het Schengengebied binnen te komen — een zone van 29 Europese landen die de interne grenscontroles hebben afgeschaft — voor een periode van maximaal 90 dagen binnen elke 180-dagen periode. Het primaire doel ervan is toerisme, familiebezoeken, of korte zakenreizen. Het is van cruciaal belang voor iemand die naar Nederland wil verhuizen om te begrijpen wat een Schengen-visum niet is: het is geen verblijfsvergunning, het is geen werkvergunning, en het verleent de houder niet het recht om in Nederland te wonen. Het is, per definitie, een tijdelijke bezoekerspas.
Een persoon die Nederland betreedt met een Schengen-visum is juridisch gezien een toerist. Ze mogen niet werken, ze mogen zich niet registreren bij de gemeente, en ze kunnen geen BSN verkrijgen. Pogingen om een Schengen-visum te gebruiken als basis voor een langdurig verblijf vormen een ernstige schending van de immigratiewetgeving, wat kan leiden tot boetes, uitzetting, en een verbod op herintreding in het Schengengebied voor meerdere jaren. Het Schengen-visum is het juiste instrument voor een toekomstige expat om te gebruiken voor een voorlopige huiszoektocht, maar het is volledig het verkeerde document om daadwerkelijk te verhuizen en een huurovereenkomst aan te gaan.
Een kolossale rode vlag voor verhuurders
Elke potentiële huurder die een Schengen-visum als hun primaire juridische document presenteert bij het proberen een appartement voor een jaar te huren, is ofwel diepmis geïnformeerd of actief bezig met fraude. Voor elke legitieme verhuurder of makelaar, dit is een kolossale rode vlag die zal leiden tot een onmiddellijke en onvoorwaardelijke afwijzing van de aanvraag. Het huren van een woning aan iemand die het wettelijke recht om er langdurig te verblijven niet heeft, is illegaal. De verhuurder zou medeplichtig zijn aan het faciliteren van een illegaal verblijf en kan geconfronteerd worden met ernstige juridische en financiële sancties. Geen enkele professionele verhuurder zal dit risico nemen.
Een sceptische huurder moet op zijn hoede zijn voor elke 'verhuurder' die er perfect blij uitziet om hen op lange termijn een appartement te verhuren op basis van een Schengen-visum, vooral als ze vragen om grote sommen geld vooraf over te maken. Dit is een klassiek kenmerk van een huurzwendel. De oplichter maakt misbruik van de wanhoop en het gebrek aan kennis van het Nederlandse systeem. Ze hebben geen werkelijk eigendom om te verhuren; ze proberen gewoon een borg en de eerste maand huur te krijgen voordat ze verdwijnen. De regel is eenvoudig en absoluut: een langdurig huurcontract vereist een langdurig recht om te verblijven, wat een Nederlands/EU-paspoort of een geldig langverblijfsvisum (MVV) en verblijfsvergunning (verblijfsvergunning) betekent. Een Schengen-visum is, voor de doeleinden van het huren van een huis, juridisch irrelevant.
