De omgevingsvergunning
Een omgevingsvergunning is een enkele, geïntegreerde vergunning van de gemeente die alle aspecten van bouw, renovatie, ruimtelijke ordening en milieueffecten dekt. Het verving een verwarrende wirwar van afzonderlijke vergunningen voor bouwen, afbraak, en milieuregels, waardoor het proces voor eigenaren van onroerend goed werd gestroomlijnd. Voor een huurder is de omgevingsvergunning meestal iets dat op de achtergrond gebeurt, maar het kan directe en significante invloed hebben op hun huurovereenkomst. Een verhuurder moet deze vergunning aanvragen voor een breed scala aan activiteiten, van het bouwen van een dakkapel (dakkapel) of het uitbreiden van de woning, tot het splitsen van een grote woning in meerdere kleinere appartementen (splitsing) of zelfs gewoon het veranderen van het aangewezen gebruik van een gebouw van commercieel naar residentieel.
Het aanvraagproces is openbaar. De gemeente zal de aanvraag online publiceren, en directe buren worden vaak per post geïnformeerd. Dit geeft geïnteresseerde partijen, waaronder huurders in het gebouw of aangrenzende panden, het recht om de plannen te bekijken en een bezwaar (bezwaar indienen) in te dienen als zij denken dat het project hen negatief zal beïnvloeden. Bijvoorbeeld kan een huurder bezwaar maken tegen het plan van een verhuurder om een grote uitbouw te bouwen die alle zonlicht uit hun appartement zou blokkeren, of tegen de omzetting van een stil kantoor naastgelegen in een luidruchtig restaurant. Hoewel bezwaren niet gegarandeerd succesvol zijn, is het een belangrijk recht waarmee huurders een stem hebben in veranderingen die plaatsvinden in hun onmiddellijke leefomgeving.
Wanneer vergunningen de huurovereenkomst beïnvloeden
Een verhuurder heeft mogelijk een omgevingsvergunning nodig, wat rechtstreeks invloed kan hebben op de rechten van een huurder op verschillende manieren. Het meest significant is in het geval van dringend eigen gebruik als grondslag voor beëindiging van een huurcontract. Een verhuurder kan de huur willen beëindigen because zij plannen om uitvoerige, transformerende renovaties uit te voeren die niet kunnen worden gedaan terwijl de huurder daar woont. In zo'n geval kan de verhuurder niet eenvoudigweg zeggen dat hij wil renoveren; zij moeten bewijzen dat zij een concreet, haalbaar plan hebben. Een verleende omgevingsvergunning voor de voorgestelde werkzaamheden is vaak een cruciaal stuk bewijs dat ze aan een rechter zouden moeten voorleggen om aan te tonen dat hun intenties serieus zijn en dat de renovatie zo ingrijpend is dat de huurder het pand niet kan blijven. Zonder de vergunning zou een rechter het plan van de verhuurder waarschijnlijk als speculatief beschouwen en in het voordeel van de huurder beslissen om te blijven. Huurders moeten ook waakzaam zijn voor illegale bouwwerken. Als een verhuurder een dakterras heeft gecreëerd of een zolder heeft omgezet in een slaapkamer zonder de vereiste omgevingsvergunning, kan dit ernstige gevolgen hebben. De gemeente kan de verhuurder gelasten de illegale werken terug te draaien (handhaving), wat kan betekenen dat de huurder de toegang tot een deel van de gehuurde eigendom verliest. Het kan zelfs, in extreme gevallen, de woning onveilig of illegaal om te bewonen maken. Een snelle zoektocht op de openbare registers-website van de gemeente kan soms onthullen of de huidige staat van het pand overeenkomt met de toegestane plannen, een nuttige due diligence-stuk voor een sceptische huurder.
