Regulering van verhuurders
Een verhuurvergunning, of huurvergunning, is een regulerend instrument dat steeds vaker door Nederlandse gemeenten wordt toegepast om meer controle te krijgen over hun lokale huurmarkten. Deze vergunning is een licentie die een verhuurder van de gemeente (gemeente) moet verkrijgen voordat zij wettelijk gemachtigd zijn om een specifieke woning te verhuren. Het doel is niet om de huurder te reguleren, maar om de verhuurder en de kwaliteit van het huurwoningbestand te reguleren. De invoering van deze vergunningen is een directe reactie op een reeks problemen die de particuliere huursector teisteren: torenhoge huren die door verwaarloosde verhuurders in rekening worden gebracht, discriminerende huurpraktijken, dreiging jegens huurders, en slecht onderhoud. De verhuurvergunning biedt de gemeente een krachtig handhavingsinstrument; als een verhuurder ernstig wangedraagt, kan zijn/haar vergunning worden ingetrokken, waardoor hij/zij op die locatie uit de markt verdwijnt.
De regels en vereisten voor een verhuurvergunning kunnen aanzienlijk verschillen van stad tot stad. De nationale 'Good Landlordship Act' (Wet goed verhuurderschap), die in 2023 van kracht is geworden, biedt gemeenten een basis om een algemene huurvergunning in te voeren. In steden zoals Amsterdam kunnen vergunningen vereist zijn voor specifieke situaties, zoals verhuren aan meer dan twee individuele huurders (kamerverhuur), het verhuren van een woning die recent is aangekocht (opkoopbescherming), of voor vakantieverhuur.
Hoe het huurders beïnvloedt
Voor een huurder is het bestaan van een verhuurvergunning-systeem een aanzienlijke, zo niet vaak onzichtbare, bescherming. Het betekent dat de gemeente actief toezicht houdt op verhuurders en minimumnormen voor gedrag vaststelt. Het huren bij een verhuurder die over de vereiste vergunning beschikt biedt een extra zekerheidslaag dat zij, althans op papier, een legitieme exploitant zijn die zich bewust is van hun wettelijke verplichtingen. Daarentegen plaatst huren bij een verhuurder die zonder de vereiste vergunning opereert de huurder in een juridisch precair positie. De huurovereenkomst zelf kan illegaal zijn, en als de gemeente een handhavingsactie tegen de verhuurder start, kan de huurder te maken krijgen met onzekerheid en mogelijk het verlies van zijn of haar woning.
Een slimme en sceptische huurder die in een stad met dergelijke regelgeving wil huren, moet zich grondig oriënteren. Controleer de website van de gemeente om te zien of een verhuurvergunning vereist is voor het type woning of de buurt waarin je geïnteresseerd bent. Hoewel het de verantwoordelijkheid van de verhuurder is om de vergunning te verkrijgen, geeft het bestaan van het systeem je macht. Je kunt een potentiële verhuurder vragen of zij de benodigde vergunning hebben. Een legitieme verhuurder zal hier geen problemen mee hebben. Aarzeling of onwetendheid aan hun kant is een belangrijke rode vlag, wat suggereert dat ze onprofessioneel zijn of opzettelijk de wet overtreden. Deze eenvoudige vraag kan een krachtig screeningsinstrument zijn om slechte spelers op de huurmarkt eruit te filteren.
