Het vangnet van de verhuurder, het hoofdpijndossier van de huurder
De borg, ook wel bekend als de borgsom, is een standaard en verwacht onderdeel van vrijwel elke huurovereenkomst. Het is een geldbedrag dat gedurende de huurperiode door de verhuurder wordt gehouden en bedoeld is als financiële buffer tegen twee primaire risico's: de huurder die de huur niet betaalt, of de huurder die schade aan de woning veroorzaakt die verder gaat dan normale slijtage. In principe is dit een redelijke regeling. In de praktijk is de teruggave van de borg echter een van de meest voorkomende knelpunten tussen verhuurders en huurders aan het einde van een huurperiode. Veel huurders zien de borg als een potje waar onvermijdelijk twijfelachtige inhoudingen op worden toegepast, terwijl veel verhuurders het zien als een noodzakelijk instrument om hun investering te beschermen tegen onverantwoordelijke huurders. De waarheid ligt, zoals altijd, ergens in het midden, maar het wettelijke kader is onlangs aangescherpt om huurders meer bescherming te bieden tegen willekeurige inhoudingen.
Een cruciale wet, de Wet goed verhuurderschap, trad op 1 juli 2023 in werking en stelt duidelijke, juridisch bindende regels voor borgsommen in alle nieuwe contracten die na die datum zijn ondertekend. De belangrijkste regel is dat de borg nu gemaximeerd is op maximaal twee keer de kale maandhuur (kale huur). Een verhuurder die vroeger drie maanden huur als borg vroeg, handelt daarmee nu onrechtmatig. Verder schrijft de wet een duidelijke termijn voor de teruggave van de borg voor: deze moet binnen 14 dagen na het rechtsgeldig beëindigen van de huurovereenkomst aan de huurder worden terugbetaald, tenzij er gerechtvaardigde inhoudingen zijn. Als de verhuurder wel inhoudingen maakt, heeft hij tot 30 dagen de tijd om het resterende bedrag terug te betalen en moet hij de huurder een volledige en gespecificeerde opgave geven met de kosten van reparaties of ter dekking van openstaande huur.
Het strijdperk: schade versus normale slijtage
De meest voorkomende oorzaak van geschillen over de borg is de definitie van 'schade'. Een verhuurder mag juridisch gezien kosten inhouden om schade te herstellen die door de huurder is veroorzaakt, maar hij mag niet rekenen voor normale slijtage (normale slijtage). Dit onderscheid is cruciaal.
- Normale slijtage: Dit omvat kleine gebreken die voortkomen uit het normale, alledaagse gebruik van een woning in de loop van de tijd. Voorbeelden zijn lichte krasjes op muren, kleine verkleuring van verf door zonlicht, of tapijt dat licht versleten raakt op plekken met veel loopverkeer. Dit wordt gezien als de bedrijfsvoeringkosten van de verhuurder en mag niet van de borg worden afgetrokken.
- Schade: Dit verwijst naar schade die is veroorzaakt door nalatigheid, onzorgvuldigheid of opzettelijke handelingen. Voorbeelden zijn grote gaten in de muur door het ophangen van een televisie, ernstige vlekken op het tapijt, gebroken ruiten, of een aanrechtblad dat beschadigd is door een hete pan.
Het probleem is natuurlijk dat de grens tussen beide vaag kan zijn, en sommige verhuurders zullen proberen elk klein imperfectie als 'schade' te classificeren. Hier kan het belang van een inspectierapport (inspectierapport of opnamestaat) niet genoeg worden benadrukt. Dit is een gedetailleerd rapport, opgesteld aan het begin van uw huurperiode, dat de staat van de woning kamer voor kamer vastlegt, inclusief eventuele bestaande krassen, vlekken of gebreken. Het moet vergezeld gaan van uitgebreide, met tijdstempel voorziene foto’s en ondertekend worden door zowel u als de verhuurder. Zonder een ondertekend inspectierapport gaat de wet er over het algemeen van uit dat de woning in goede staat was toen u deze betrok, waardoor het veel moeilijker wordt om een claim van de verhuurder dat u bepaalde schade hebt veroorzaakt, te betwisten.
Hoe u voor uw borg kunt vechten
Als u aan het einde van uw huurperiode merkt dat de verhuurder uw borg onterecht inhoudt of een lijst met onredelijke inhoudingen verstrekt, accepteer dit dan niet zonder meer. Uw eerste stap moet zijn een formeel schriftelijk bezwaar te sturen. Betwist de specifieke kosten die u onredelijk acht (bijv. voor normale slijtage) en verwijs naar uw inspectierapport en foto’s als bewijs. Geef het bedrag op waarvan u vindt dat u het tegoed heeft en stel een termijn voor betaling (bijv. 14 dagen).
Als de verhuurder nog steeds weigert te betalen, is de volgende stap het sturen van een formele ingebrekestelling per aangetekende brief. Dit is een formele juridische stap die de verhuurder in verzuim stelt en vaak een vereiste is voor verdere juridische stappen. Als dit ook geen resultaat oplevert, is uw toevlucht de civiele rechtspraak. Hoewel de prospect van juridische stappen ontmoedigend kan zijn, vooral voor een relatief klein bedrag, is het vaak de enige manier om een hardnekkige verhuurder aan te pakken. De dreiging van een rechtszaak is iets waarop veel verhuurders rekenen dat huurders er niet aan beginnen. Organisaties zoals het Juridisch Loket kunnen eerste advies geven, en voor huurders met rechtsbijstandverzekering kan het een relatief rechttoe rechtaan proces zijn. Onthoud: de borg is uw geld, geen extraatje voor de verhuurder. Het beschermen ervan begint met een grondige opname en eindigt met een stevige handhaving van uw rechten.
