Aanbod particuliere huurwoningen in Nederland krimpt door aanhoudende uitverkoop
De Nederlandse particuliere huurmarkt trok zich in 2024 duidelijk terug, waarbij het totale aantal woningen in bezit van particuliere beleggers met 3.000 afnam. Kleine verhuurders — met één of twee panden — leidden de uitstroom, terwijl institutionele beleggers zoals pensioenfondsen hun portefeuilles uitbreidden. Huurders in heel Nederland merken de gevolgen, omdat minder woningen uit de particuliere sector op de markt komen en de huren in veel stedelijke gebieden blijven stijgen.
Trends op de particuliere huurmarkt
Volgens onderzoek van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) sloten kleine verhuurders het afgelopen jaar af met 22,000 minder woningen, grotendeels verkocht aan eigen bewoners. Daarentegen verhoogden grote investeerders hun aanbod in de particuliere woningvoorraad met 19,000 door nieuwbouw en transformaties van panden. In totaal bezitten particuliere verhuurders nu ongeveer 1,18 miljoen woningen, vergeleken met 2.3 miljoen sociale huurwoningen beheerd door woningcorporaties en 4.8 miljoen koopwoningen.
Deze herschikking benadrukt een bredere kloof:
- Kleine verhuurders trekken zich terug, gedreven door hogere belastingen, strengere huurregulering en het wegvallen van flexibele, kortlopende huurcontracten.
- Institutionele beleggers zijn optimistisch, profiterend van schaalvoordelen, toegang tot kapitaal en toegewijde ontwikkelingspijplijnen.
De verschuiving is het duidelijkst zichtbaar in Utrecht en de provincie Noord-Holland (inclusief Amsterdam), waar kleinere woningen zijn opgekocht door kopers die op zoek zijn naar betaalbaar eigenwoningbezit in gebieden met grote vraag.
Oorzaken van de uitverkoop
Verschillende regelgevende en fiscale veranderingen hebben het minder aantrekkelijk gemaakt voor kleine verhuurders om particuliere huurwoningen aan te houden:
- Strengere huurregulering: De overheid heeft de gereguleerde sector uitgebreid, met plafonds voor jaarlijkse huurverhogingen en een versmalling van het puntensysteem (woningwaarderingsstelsel) voor vrije-sectorwoningen.
- Belastinghervormingen: Hogere inkomstenbelastingtarieven op huuropbrengsten en de afschaffing van bepaalde aftrekposten hebben de marges gedrukt.
- Beperkingen op huurcontracten: Het afschaffen van flexibele, kortlopende contracten verminderde de flexibiliteit voor investeerders en maakte het beheer van panden complexer.
- Stijgende onderhoudskosten: Nieuwe energie-efficiëntie-eisen en verplichte upgrades hebben de kapitaaluitgaven voor verhuurders verhoogd.
Deze factoren hebben veel kleine verhuurders ertoe aangezet te verkopen — vaak aan eigen bewoners — in plaats van zich aan te passen aan de veranderende regelgeving.
Impact op huurders en marktdynamiek
Met minder opties in de particuliere sector staan huurders voor verschillende uitdagingen:
- Beperkte keuze: De concurrentie om beschikbare woningen neemt toe, vooral in grote steden, wat leidt tot langere zoektijden.
- Stijgende huren: Een beperkt aanbod zet druk op de prijzen in zowel de vrije sector als de gereguleerde segmenten.
- Druk op sociale huur: De druk op woningcorporaties neemt toe, terwijl die al wachtlijsten hebben voor betaalbare woningen.
In noordelijke en middelgrote steden kiezen sommige huurders voor kleinere plaatsen of gedeelde woonvormen. Voor degenen die echter gebonden zijn aan werk of studie in centrale wijken blijven de opties krap.
Monitoring en reactie van de overheid
Het ministerie van Volkshuisvesting heeft het CBS-onderzoek laten uitvoeren om de effecten van recente huisvestingsmaatregelen te beoordelen. Huidige beleidsinstrumenten zijn onder andere:
- Huurtoeslag: Een overheidsbijdrage voor huurders met een laag inkomen om huurkosten te helpen dekken. De toekenning hangt af van inkomen, huurprijs en huishoudsamenstelling.
- Uitbreiding sociale woningbouw: Plannen om meer sociale eenheden te bouwen via woningcorporaties, met als doel 900.000 nieuwe betaalbare woningen te realiseren vóór 2030.
- Gemeentelijke maatregelen: Sommige gemeenten experimenteren met stimulansen voor kleinschalige verhuurders, zoals belastingkortingen voor energie-efficiënte upgrades.
Hoewel deze maatregelen gericht zijn op aanbodongelijkheden en betaalbaarheid, waarschuwen deskundigen dat bouw- en renovatiecycli tijd kosten en dat directe verlichting voor huurders beperkt is.
Strategieën voor huurders in een krappe markt
Potentiële huurders kunnen verschillende tactieken toepassen om hun kansen op het vinden van een woning te vergroten:
- Vergroot je zoekgebied: Overweeg opkomende wijken of kleinere steden met goede vervoersverbindingen.
- Bereid documentatie vroeg voor: Zorg dat inkomensbewijzen, referenties en identiteitsbewijs klaar zijn om samen met sollicitaties in te dienen.
- Bekijk gedeeld wonen: Coliving-platforms of kamerverhuur kunnen toegankelijker en kosteneffectiever zijn.
- Schakel een makelaar in: Professionele verhuurplatforms en makelaars kunnen vooraf gescreende aanbiedingen en relaties met verhuurders hebben.
Hoewel geen van deze benaderingen succes garandeert, kunnen ze de concurrentiepositie in een drukke markt verbeteren.
Conclusie
De terugtrekking van kleine verhuurders uit de Nederlandse particuliere huurmarkt verandert waar en hoe huurders woningen vinden. In combinatie met aanhoudende regelgeving en institutionele investeringen benadrukt deze trend de noodzaak van een evenwichtige huisvestingsstrategie die huurders beschermt en tegelijkertijd duurzame aanbodgroei stimuleert.
Voor huurders die door deze uitdagingen navigeren, biedt Luntero een gebruiksvriendelijk platform om huurwoningen door heel Nederland te vinden en aanvragen in te dienen. Bezoek Luntero om de nieuwste woningen te bekijken en uw zoektocht vandaag nog te vergemakkelijken.
