De ware omvang van uw woning
De woonoppervlakte,oftewel de leefruimte, is de officiële meting van de bruikbare ruimte binnen een woning. Ze wordt altijd uitgedrukt in vierkante meters (vierkante meter, afgekort als m²). Dit is niet slechts een schatting; de berekening valt onder een nationale norm (NEN 2580), die precies bepaalt wat wel en niet kan worden meegerekend. Het begrijpen van deze meting is cruciaal omdat de woonoppervlakte een van de belangrijkste factoren is in het woningwaarderingsstelsel (woningwaarderingsstelsel), dat de maximale wettelijke huur voor woningen in de gereguleerde sector bepaalt.
De officiële woonoppervlakte omvat doorgaans de vloeroppervlakte van alle hoofdruimtes zoals de woonkamer, slaapkamers, keuken en badkamer. Echter, bepaalde ruimtes worden uitgesloten van de hoofdberekening. Bijvoorbeeld ruimtes met een plafondhoogte onder 1,5 meter (zoals een schuin dakvlak) tellen niet mee. De oppervlakte van een trap of een leegte telt ook niet mee. Afzonderlijke opslagruimten buiten het hoofdappartement (zoals een schuur in de tuin of een opslagruimte in de kelder) worden apart meegerekend en leveren minder punten op.
Vertrouw niet, verifieer
Verhuurders en makelaars staan erom bekend de woonoppervlakte te overdrijven om het aantrekkelijker te laten lijken of om een hogere huur te rechtvaardigen. Een advertentie beweert misschien dat een appartement 60 m² is, maar de officiële meting kan slechts 54 m² zijn. Dit verschil kan genoeg zijn om de huur van een gereguleerd pand onder de gevraagde prijs uit te komen. Neem de geadverteerde grootte nooit voor lief. Als u twijfelt, vooral als u denkt dat de woning huur gereguleerd zou moeten zijn, hebt u het recht het zelf te meten of het zelfs professioneel te laten meten. Een afwijking in de woonoppervlakte kan sterke gronden vormen voor een huurvermindering bij de Huurcommissie. Een slimme huurder is een sceptische huurder, en het meenemen van een meetlint naar een bezichtiging is een slimme zet.
