Een misleidend royaal gebaar
Begrip van de 'vermindering energiebelasting'
Elke huishouding in Nederland met een eigen aansluiting op elektriciteit ontvangt automatisch een vast jaarlijks bedrag aan vermindering op hun energierekening, bekend als de vermindering energiebelasting. Dit is geen subsidie waarop je een aanvraag doet; het is een standaard aftrekpost die je energieleverancier rechtstreeks toepast op je jaarlijkse rekening. De redenering van de overheid is dat een bepaalde hoeveelheid energieverbruik een basisbehoefte van het leven is, en dit deel niet belast moet worden. In werkelijkheid is het een politiek instrument. Het bedrag wordt bijna elk jaar aangepast, door de overheid gebruikt om ofwel de klap van stijgende energieprijzen verzachten of te beweren dat ze de belastingdruk verlagen. Voor een huurder is het een ononderhandelbaar, ingebouwd kenmerk van zijn/haar energierekening. Het is echter cruciaal te begrijpen dat deze 'korting' vaak slechts druppelsgewijs is vergeleken met de totale energiebelasting en btw die op de rest van je verbruik wordt geheven. Het is een vast bedrag in euro's, dus hoe hoger je energieverbruik, hoe kleiner de proportionele impact van de korting wordt.
De verhuurderkant: all-in-contracten
Een punt van discussie kan ontstaan in huurcontracten met 'all-in' prijzen waarbij nutsvoorzieningen zijn inbegrepen. In deze situaties ontvangt de verhuurder de energierekening en daarmee ook de energietaxkorting. Een onethisch verhuurder zou dit voordeel mogelijk niet doorgeven aan de huurder. De huurder betaalt feitelijk de volledige, bruto prijs voor energie, terwijl de verhuurder de belastingvermindering incasseert. De Nederlandse wet vereist dat verhuurders jaarlijks een gedetailleerde uitsplitsing van de kosten voor nutsvoorzieningen verstrekken. Huurders in 'all-in' situaties hebben het recht om deze verklaring op te eisen en moeten specifiek controleren of de vermindering energiebelasting correct is bijgeschreven aan hun aandeel van de kosten. Het niet doen hiervan is in wezen een vorm van verborgen winst voor de verhuurder.
Voor bedrijven: de Energie-investeringsaftrek (Energie-investeringsaftrek of EIA)
Voor verhuurders of vastgoedbeleggers die als bedrijf opereren, bestaat er een veel bredere regeling: de Energie-investeringsaftrek (Energie-investeringsaftrek of EIA). Dit is geen directe korting maar een fiscale aftrek. Als een verhuurder investeert in aanzienlijke energiebesparende maatregelen voor hun huurwoningen (bijv. hoogrendement warmtepompen, grootschalige isolatieprojecten die op de jaarlijkse 'jaarlijkse 'Energie Lijst' staan), kunnen ze een aanzienlijk percentage (bijv. 40%) van de investeringskosten aftrekken van hun belastbare winsten. Hoewel dit een voordeel is voor de verhuurder, kan het huurders indirect ten goede komen, omdat het een financiële stimulans biedt voor verhuurders om de energie-efficiëntie van hun panden te verbeteren, wat mogelijk leidt tot lagere maandelijkse energierekeningen en een beter energielabel voor de huurder.
