Formeel maar tandenloos voorstel
Een intentieverklaring is een document dat de voorlopige overeenstemming tussen twee partijen schetst voordat een formeel contract wordt vastgesteld. In een commerciële vastgoedtransactie is het een standaardstap waarbij een potentiële huurder formeel aangeeft de woning onder specifieke voorwaarden te huren (huur, duur, enz.), en de verhuurder stemt ermee in exclusief op basis van die voorwaarden te onderhandelen. Het duidt op serieuze interesse en vormt een moreel, zij het meestal geen juridische, kader voor de uiteindelijke huuronderhandelingen.
De realiteit: Een verheerlijkte motivatiebrief
In de fel concurrerende Nederlandse woninghuurmarkt wordt de formele 'intentieverklaring' zelden gebruikt. De rol ervan is vervangen door de meer persoonlijke motivatiebrief. Echter, de functie is vergelijkbaar: formeel je belangstelling uiten en aantonen dat je een serieuze, goed georganiseerde kandidaat bent. Een potentiële huurder kan na een bezichtiging een e-mail sturen die effectief dient als een intentieverklaring, met de verklaring: "Ik zou graag formeel aanbieden om de woning te huren aan [adres] voor de geadverteerde prijs van €[bedrag] per maand, vanaf [datum]." Vanuit een sceptisch perspectief moet een verhuurder begrijpen dat dit document hen geen juridische bescherming biedt. Het is geen bindend aanbod. Een verhuurder of makelaar kan tien zulke 'brieven' ontvangen, ze allemaal erkennen, en vervolgens eenvoudig de kandidaat kiezen die hij het beste vindt. Ze kunnen zelfs terugkomen en proberen een hogere huur te onderhandelen. Het is een eenzijdige uiting van belangstelling die alle macht in de handen van de verhuurder legt. Het is een noodzakelijke stap in de sollicitatiedans, maar het biedt geen zekerheid totdat een formele huurovereenkomst (huurovereenkomst) wordt uitgegeven en ondertekend.
