Het collectieve verwarmingssysteem
blokverwarming, of blokverwarming, is een gecentraliseerd verwarmingssysteem dat veel voorkomt in oudere, grote appartementsgebouwen in Nederland. In plaats van dat elk appartement zijn eigen centrale verwarmingsketel (CV-ketel) heeft, wordt het hele gebouw bediend door één grote, gedeelde ketel, meestal gevestigd in een kelder of technische ruimte. Deze centrale eenheid verwarmt water dat vervolgens wordt verdeeld over alle individuele appartementen om hun radiatoren van warmte te voorzien en warm kraanwater te leveren. Met dit systeem hebben huurders geen direct, individueel contract met een gasbedrijf voor hun verwarming. In plaats daarvan heeft de eigenaar van het gebouw of de Vereniging van Eigenaren (Vereniging van Eigenaren, VvE) één commercieel gascontract voor de centrale ketel.
De huurder betaalt voor verwarming en warm water als onderdeel van zijn/haar maandelijkse servicekosten (servicekosten) aan de verhuurder. Deze betalingen zijn een voorschot (voorschot). Aan het eind van het jaar wordt de totale gasrekening van het gebouw verdeeld onder de bewoners op basis van hun individuele verbruik. Dit wordt gemeten door kleine warmte-kostentoewijzers of meters die aan elke radiator zijn bevestigd en het verbruik registreren. De verhuurder berekent vervolgens de eindafrekening (eindafrekening), en de huurder zal ofwel een terugbetaling ontvangen of een aanvullend bedrag moeten betalen, afhankelijk van of hun voorschotten voldoende waren om hun werkelijke aandeel in het verbruik te dekken.
Gebrek aan transparantie en controle
Hoewel blokverwarming op grote schaal efficiënt kan zijn, brengt het vaak aanzienlijke nadelen met zich mee voor huurders. De meest voorkomende klacht is een diepgaand gebrek aan transparantie en controle. De huurder heeft geen zeggenschap over de keuze van de energieleverancier; hij of zij is vastgelegd in het commerciële contract dat door de VvE of verhuurder is onderhandeld, wat mogelijk niet het meest kosteneffectief is. De jaarlijkse afrekening (eindafrekening) kan complex en ondoorzichtig zijn, waardoor het voor een huurder moeilijk is te verifiëren of zijn/haar aandeel in de kosten correct is berekend. De Warmtewet biedt wat consumentenbescherming door de prijs die kan worden gerekend te begrenzen, gekoppeld aan de kosten van een individuele ketel, maar geschillen over de billijkheid van de uiteindelijke rekening komen nog steeds voor.
Verder kunnen deze systemen, met name in oudere gebouwen, inefficiënt zijn, wat leidt tot hoger verbruik dan bij een moderne, individuele hoogrendementketel. Huurders hebben ook minder directe controle over de verwarming; hoewel ze hun eigen radiatorthermostaten kunnen aanpassen, liggen de algemene temperatuur en timing van het centrale systeem buiten hun hand. Bij het overwegen van een appartement met blokverwarming is het van cruciaal belang om te vragen naar de eindafrekening van het voorgaande jaar om een realistisch beeld te krijgen van de daadwerkelijke jaarlijkse verwarmingskosten, aangezien de geadverteerde maandelijkse voorschotbetaling mogelijk een optimistische en onnauwkeurige schatting is.
